Prof. Tadeusz Styczeń SDS (1931-2010)
Jesteś, Tadeuszu, znakomitym etykiem, ale nie tylko to – jesteś znakomitym narciarzem i turystą… Jestem Ci serdecznie wdzięczny za wszystkie lata naszej współpracy, za Instytut Jana Pawła II, który powstał z Twojej inicjatywy, za wszystkie kolejne numery „Ethosu”, a nade wszystko za serdeczną przyjaźń…
To wszystko jest wielką harmonią radości i bólu…
Czas biegnie, emocje słabną, ale tu nie chodzi tylko o emocje. Chodzi o wielką prawdę, która polega na tym, że w pewnych istotnych momentach przeciwieństwa występują razem; nie wykluczają się, lecz dopełniają wzajemnie. I dlatego - na zakończenie - chcę podzielić się z wami tym oto: nam nie wolno się nie radować z powodu tego, że odszedł od nas ojciec, ale równocześnie wolno przecież, owszem, trzeba zapłakać, że Go wśród nas już nie ma. Dopiero wtedy jest w nas pełnia prawdy tego, o co chodzi. Umiejmy walczyć w sobie o tę równowagę.
Fragment Świadectwa o ostatnich chwilach życia Jana Pawła II (2005)
N e k r o l o g ____________________________________________
P o g r z e b __________________________________
>> Zob. b i o g r a m na stronie Zgromadzenia zakonnego Salwatorianów
>> Wspomnienie w Akademickiej Kronice Filmowej KUL
>> Wystawa na stronach Biblioteki KUL
Etyka jako antropologia normatywna
O Profesorze na 70-lecie urodzin (w Księdze pamiątkowej
Codzienne pytania Antygony, Lublin 2001)
»» List Ojca Świętego Jana Pawła II
»» Kard. Stanislaw Nagy SCJ, Widziane z boku, życzliwie i z braterskim zatroskaniem
»» Ks. Alfred M. Wierzbicki, Ksiądz Profesor Tadeusz Styczeń – Osoba i Dzieło