Kwartalnik Instytutu
Jana Pawła II KUL
Lublin

nr 3(51)

Dzieje narodu zasługują na właściwą ocenę wedle tego, co wniósł on w rozwój człowieka i człowieczeństwa, w jego świadomość, serce, sumienie. To jest najgłębszy nurt kultury. To jej najmocniejszy zrąb. To jej rdzeń i siła. Otóż tego, co Naród polski wniósł w rozwój człowieka i człowieczeństwa, co w ten rozwój również dzisiaj wnosi, nie sposób zrozumieć bez Chrystusa". W pewnym sensie od tych słów wszystko w Polsce rozpoczęło się na nowo.

2 czerwca 1979 roku, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, kiedy słowa te zostały publicznie wypowiedziane wobec nieprzeliczonych rzesz Polaków zgromadzonych na placu Zwycięstwa w Warszawie i milionów roz­sianych po całej Polsce w swych domach przed telewizorami, kraj nasz wciąż jeszcze podpadał pod osąd rozczarowanego byłego komunisty, jako "Polska nieczłowiecza" (Adam Ważyk, Poemat dla dorosłych). Wprawdzie nie budo­wano już wówczas ze zorganizowanym zapałem Nowej Huty, nie realizowano już na placach budów, w kopalniach i hutach „trzystu procent normy", maso­we migracje ludności ze wsi do blokowisk zwanych miastami, należały już do przeszłości, a ponure cele śmierci zdążyły już opustoszeć... Życie w kraju przy­brało wówczas inną twarz: twarz "małej stabilizacji", słynnej polskiej czerwo­nej rzodkiewki i jednego z najwyższych w Europie wskaźników spożycia alko­holu na statystycznego mieszkańca. (Właśnie od sprzeciwu wobec tej narodo­wej plagi rozpoczął swoją drogę ku "polskiej teologii wyzwolenia" Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki - pisze o tym w niniejszym numerze Marek Marczewski).

I oto pośród tej "Polski nieczłowieczej", pośród tego narodu wielokrotnie po wojnie oszukiwanego i manipulowanego, a w latach siedemdziesiątych - wydawało się - bardzo zatomizowanego i konsumpcyjnego, pojawia się głos - natychmiast przez wszystkich zrozumiany - że "dzieje narodu zasługują na właściwą ocenę wedle tego, co wniósł on w rozwój człowieka i człowieczeństwa" oraz że "nie sposób zrozumieć" i nie sposób adekwatnie dokonać tej oceny - "bez Chrystusa".