 zobacz powiększenie | DOI 10.12887/29-2016-1-113-06 Kinga KIWAŁA – Muzyka a cisza. O wymiarach ciszy w muzyce Cena brutto: 7,00 PLN za szt. |
|
Przedmiotem artykułu jest wielostronne ujęcie dialektyki ciszy i dźwięku w muzyce. Ciszę muzyczną, przejawiającą się między innymi przez pauzę, należy odróżnić zarówno od obiektywnej ciszy fizycznej (nieprzynależącej do muzyki), jak i od tak zwanej ciszy „przymuzycznej”, konstytuowanej w relacji wykonawca–odbiorca, charakterystycznej dla momentu tuż przed rozpoczęciem dzieła i tuż po jego zakończeniu. Wewnętrzna cisza dzieła muzycznego ma różne funkcje, z których na plan pierwszy wysuwa się konstrukcyjna i wyrazowa (energetyczna). Jednak cisza ta może pełnić również funkcje semantyczne i symboliczne; w wyjątkowych wypadkach mogą w oparciu o nią ukonstytuować się również Ingardenowskie jakości metafizyczne. W artykule podjęty został również problem czasoprzestrzennego charakteru muzycznej ciszy, w tym także jej istotnej roli w konstytuowaniu wrażenia głębi w muzyce. Zwieńczeniem artykułu jest krótkie rozpoznanie teologicznych i filozoficznych ujęć dialektyki muzyki i ciszy, w tym fundamentalnej dla tego problemu myśli fenomenologicznej. Egzemplifikacją podjętych interpretacji są odwołania do konkretnych koncepcji i utworów autorstwa kompozytorów dwudziestego wieku, przede wszystkim Antona Weberna, Johna Cage’a, Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Eugeniusza Knapika. Słowa kluczowe: dźwięk, cisza, przestrzeń i czas muzyczny, semantyka muzyczna, jakości metafizyczne Kontakt: Katedra Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego, Wydział Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej, E-mail: kinga.kiwala@amuz.krakow.pl Pliki do pobrania: » 113Kiwala.pdf | |
