 zobacz powiększenie | DOI 10.12887/31-2018-3-123-16 Ks. Dariusz RADZIECHOWSKI − Piękno jako kategoria antropologiczna w ujęciu Karola Wojtyły Cena brutto: 7,00 PLN za szt. |
|
W artykule podjęte zostało zagadnienie piękna jako kategorii antropologicznej w myśli Karola Wojtyły. Główną oś rozważań stanowi pojęcie „piękna osoby”, które skupia wokół siebie i organizuje wszystkie inne znaczenia terminu „piękno”. Autor odwołuje się do chrześcijańskiej interpretacji greckiej pankalii – piękna całego kosmosu. W interpretacji tej bezwzględnym Pięknem jest Bóg, a cały świat przyrody i człowiek ukazują jego „odbłyski”. Istotna w tym kontekście jest także ścisła łączność piękna z dobrem według Platońskiej koncepcji kalokagathii. Odnosząc się do piękna człowieka, Wojtyła zwrócił uwagę, że różnicuje się ono poprzez płeć (na piękność kobiecą i piękność męską) oraz według „warstw” (na piękno zewnętrzne: estetyczne, zmysłowe, piękno ciała, oraz – ważniejsze od niego – piękno wewnętrzne, które stanowi o pięknie człowieka jako osoby. Miłość nie powinna zatrzymywać się na pięknie zewnętrznym osoby, nie wolno bowiem traktować ciała osoby jako możliwego przedmiotu użycia. Miłość stanowi odniesienie do osoby jako całości, nie zaś wyłącznie do jej fizycznego piękna, seksualnej atrakcyjności czy pewnych umiejętności praktycznych. Szczegółowym zagadnieniem z zakresu antropologii piękna jest tworzenie rzeczy pięknych, które zarazem „odciskają się” we wnętrzu człowieka i – o ile twórca nie ulegnie egoistycznej pokusie samoubóstwienia – dają świadectwo jego „nieśmiertelności”. Słowa kluczowe: piękno, antropologia, Karol Wojtyła−Jan Paweł II Kontakt: Katholisches Pfarramt St. Peter und Paul, Pfarrweg 5, 6890 Lustenau/Vorarlberg, Austria Pliki do pobrania: » 123_Radziechowski.pdf | |
