Kwartalnik Instytutu
Jana Pawła II KUL
Lublin

DOI 10.12887/34-2021-4-136-12

Edward Stachura nie jest kojarzony z Lublinem, chociaż spędził w tym mieście aktywne twórczo i ważne dla jego literackiej kariery lata. W latach 1956-1959 studiował filologię romańską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Już w pierwszych latach studiów publikował swoje utwory w lokalnych, czasopismach takich jak ,,Sztandar ludu” i ,,Kamena”, nawiązał również wiele wartościowych znajomości. Celem niniejszej pracy było przybliżenie związków Stachury z Lublinem, a także scharakteryzowanie tego nieco zapomnianego okresu w literackiej karierze pisarza. Autorka przedstawia krótki rys biograficzny dotyczący pobytu Stachury w Lublinie, a następnie skupia się na poezji, która powstała pod bezpośrednim i pośrednim wpływem tego miejsca i związanych z nim doświadczeń. Zanalizowano zwłaszcza wiersze, które po raz pierwszy ukazały się w lubelskich czasopismach kulturalnych i były prezentowane podczas lokalnych wieczorów autorskich. Omówiona została przede wszystkim przestrzeń liryczna tych utworów, charakteryzująca się między innymi egzotyczną metaforyką, nawiązaniami do surrealizmu i przekonaniem o zespoleniu człowieka z naturą. Dokonana analiza prowadzi do wniosku, że stosowane przez Stachurę zabiegi formalne są nie tylko poetyckimi wprawkami charakterystycznymi dla juweniliów, lecz także formą porządkowania emocji poety, a ponadto pozwala dostrzec wiele podobieństw między późniejszą twórczością Stachury a jego wczesnymi wierszami. Użyte w nich charakterystyczne zabiegi literackie przekonują jednak do uznania tej poezji za odrębny i ważny okres w jego twórczości.

Słowa kluczowe: Edward Stachura, poezja, przestrzeń liryczna, miejsce, Lublin

Kontakt: Katedra Teorii i Antropologii Literatury, Instytut Literaturoznawstwa, Wydział Nauk Humanistycznych, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin
E-mail: sembratowicz.dorota@gmail.com