 zobacz powiększenie | DOI 10.12887/37-2024-3-147-13 Marek NALEPA – „O, której serca dobroć głoszą wieki”. Jezuici tarnopolscy i starowiejscy jako autorzy pieśni maryjnych Cena brutto: 7,00 PLN za szt. |
|
Studwudziestotrzyletni okres niewoli narodowej znacząco rozbudził kult maryjny w Polsce. Duże zasługi mieli w tym jezuici, od 1820 roku prowadzący działalność duszpasterską i wychowawczą w zaborze austriackim. W szerzeniu przez nich pobożności maryjnej szczególne znaczenie miały: tworzenie repertuaru pieśni związanych tematycznie z Maryją, aktualizacja geografii pielgrzymkowej wyróżniającej miejsca kultu Matki Bożej pozostające pod kuratelą jezuitów oraz wprowadzenie na stałe do kalendarza obrzędowego nabożeństw majowych ku Jej czci. Wśród polskich jezuitów tworzących w dziewiętnastym stuleciu pieśni maryjne na szczególną uwagę zasługują Józef Morelowski (1777-1845), Bazyli Arciszewski (1795-1856), a zwłaszcza Karol Bołoz Antoniewicz (1807-1852) i Iwo Czeżowski (1814-1889), których utwory są do dziś obecne w katolickim repertuarze liturgicznym i obrzędowym. W artykule przedstawiono postacie owych czterech jezuitów i omówiono teksty wybranych pieśni ich autorstwa.
Słowa kluczowe: jezuici, Stara Wieś, kult maryjny, pieśń kościelna, niewola narodowa, klasycyzm późnooświeceniowy, romantyzm Kontakt: Zakład Literatury Staropolskiej i Polskiego Oświecenia, Instytut Polonistyki i Dziennikarstwa, Kolegium Nauk Humanistycznych, Uniwersytet Rzeszowski, ul. Tadeusza Rejtana 16C, budynek A1, p. 121, 35–310 Rzeszów | |
